Idzie wiosna

Po dniu, który ma okazję zaistnieć raz na cztery lata, nastał nam marzec. „W marcu jak w garncu”, że powtórzę za starym przysłowiem. Mam nadzieję, że na garncu marzec poprzestanie, a nie przyszykuje nam kotła albo innego tygla.

Jeśli już, to poproszę o tę bardzo pozytywną wiosenną wersję.

Zima się nie spisała w tym sezonie, chociaż teraz próbuje jeszcze straszyć, prusząc śniegiem to tu, to tam oraz powiewając polarnomorskim wietrzyskiem.

Może jeszcze nam przyszczypie nosy, ale szczerze wątpię, a moje wątpliwości potwierdza Matka Natura.

Przez opary krakowskiego smogu widać bowiem białe główki przebiśniegów, a na gałązkach krzewów zaczynają zielenić się pierwsze pąki liści. Leszczyny kwitną jak szalone, więc zaraz pewnie przyjdzie kolej na brzozy.

Kosy zwariowały i głośnym piskiem sygnalizują paniom Kosowym, że czas budować gniazda i szykować się na powiększenie rodziny. Krakowskie gołębie, jak to gołębie – nie takie głupie, jak się wydaje, odchowują właśnie lutowe maluchy, które choć jeszcze w dziecięcej szacie upierzenia, chcą podobnie do rodziców fruwać i trenują pilnie skrzydełka.

Marzec działa też na inne stworzenia. Wszystkie, z marcowego powodu jakieś żwawsze, radośniejsze, cieszące się promieniami wychodzącego od czasu do czasu słoneczka. Moje koty już sprawdziły nasłonecznione miejsca na okiennym parapecie, gdzie w pogodne dni zalegają hurtem, bycząc się niemiłosiernie.

Szykujemy się do nadejścia astronomicznej wiosny i symbolicznego utopienia zimowej Marzanny.

A potem już czas żółtych kurczaczków, żurku z jajkiem i wielkanocnych babek.

Dzisiaj jeszcze resztki śniegu w iglastych cisach i odrobinę zmarznięta autorka...

Focie : handmade